Scharakteryzowano zastosowanie nowego typu analizy opartej na koncepcjach chaosu i fraktali do rozwiązywania problemów strukturalno-morfologicznych materiałów polimerowych. Uogólniony wymiar fraktalny, system odwzorowań zwężających (IFS) oraz quasi-izomorfizrn wykorzystano jako narzędzia służące do różnicowania struktur i badania ich samopodobieństwa. Przedstawiono nowy sposób badania związku między strukturą a właściwościami transportowymi polimerów na podstawie pomiaru natężenia prądu jonowego, na przykładzie prądu potasowego płynącego przez membranę z poli(tereftalanu etylenu). Przedyskutowano pojęcia struktury transportowej i struktury topologicznej polimeru. Wykładnik a w fenomenologicznej zależności Marka-Houwinka wiążącej graniczną liczbę lepkościową z ciężarem cząsteczkowym polimerów został zredefiniowany [równanie (8)] i powiązany z charakterem struktury polimeru w roztworze (polimer liniowy lub dendrytyczny).