Prezentowana metoda umożliwia wyznaczenie powierzchniowego rozkładu wartości sił promieniowego naciągu magnetycznego w maszynie indukcyjnej na podstawie znajomości położenia wirnika względem stojana i wartości prądów przepływających przez poszczególne fazy silnika w danej chwili czasowej. Metodę skonstruowano przyjmując liniowy model obwodu magnetycznego i promieniowy przebieg linii sił pola magnetycznego w szczelinie powietrznej. Umożliwia ona wyznaczenie sił naciągu magnetycznego dla dowolnego rozkładu uzwojeń i dowolnych wartości płynących przez nie prądów. Metoda uwzględnia użłobkowanie stojana i wirnika oraz skos żłobków wirnika. Siły wyznaczane są dla elementarnych fragmentów powierzchni, dla których przyjęto stałą gęstość powierzchniową siły. Za elementarny fragment powierzchni przyjęto obszar zachodzenia na siebie zęba stojana i zęba wirnika, ograniczony rzutem ich krawędzi na powierzchnię podziałową położoną pomiędzy powierzchniami stojana i wirnika. Wychodząc ze schematu zastępczego obwodu magnetycznego silnika i zależności określającej energię pola magnetycznego, wyprowadzono zależność określającą wartość siły działającej na elementarny fragment powierzchni na podstawie znajomości permeancji szczeliny powietrznej pomiędzy parami ząb stojana - ząb wirnika i wartości prądów przepływających przez poszczególne fazy. Wyznaczenie sił naciągu magnetycznego dla wszystkich powierzchni elementarnych oraz kształtu i położenia tych powierzchni prowadzi do otrzymania rozkładu wartości siły na całej powierzchni stojana lub wirnika.